منتظران ظهور

استاد مطهری معتقدند دو تحريف معنوى بسيار عجيب و ماهرانه در هدف نهضت حسينى ايجاد شده است:

1. تهمت به اباعبدالله حسين(ع)،برگرفته از معتقدات مسيحيت است كه:

«حسين بن على قيام كرد كه كشته بشود براى اين‏كه كفاره گناهان امت باشد، كشته شد براى اين‏كه گناهان ما آمرزيده شود.»

حالا اگر بپرسند آخر اين در كجاست؟ خود حسين چنين چيزى گفت؟ پيغمبر گفت؟ امام گفت؟ چنين حرفى را چه كسى گفت؟ مى‏گوييم ما به اين حرفها چه كار داريم؟ امام حسين كشته شد براى اين‏كه گناهان ما بخشيده شود. نمى‏دانيم كه اين فكر را ما از دنياى مسيحيت گرفته ‏ايم. ملت مسلمان خيلى چيزها را ندانسته از دنياى مسيحيت بر ضد اسلام گرفت؛ يكى همين است.

2. تحريف معنوى دومى كه از نظر تفسير و توجيه حادثه كربلا رخ داد اين بود كه گفتند:

« مى‏دانيد چرا امام حسين رفت و كشته شد؟ يك دستور خصوصى فقط براى او بود و به او گفتند تو برو و خودت را به كشتن بده.»

معلوم است، اگر يك چيزى دستور خصوصى باشد، به ما و شما ديگر ارتباط پيدا نمى‏كند، يعنى قابل پيروى نيست. اگر بگويند حسين چنين كرد و تو چنين بكن میگويد حسين از يك دستور خصوصى پيروى كرد، به ما مربوط نيست. به دستورات اسلام كه دستورات كلى و عمومى است مربوط نيست! آن يك دستور خصوصى مخصوص خودش بود.

اين در حالى است كه امام‏ حسين(ع) يك مكتب عملى براى كسانى كه در اين شرايط واقع بشوند بوجود آورد.

آنجايى كه مى‏فرمايد «الا ترون انّ الحق لا يعمل به و انّ الباطل لا يتناهى عنه ليرغب المؤمن فى لقاء الله محقاً». وقتى حق عمل نمى‏شود و كسى از باطل روى‏گردان نيست، در اين شرايط هر مؤمنى، نه فقط امام‏ حسين(ع) بلكه هر مؤمنى بايد مرگ را بر زندگى ترجيح دهد..!!

و اما نتیجه این تحریفات :

1.نهضت كربلا را از مكتب بودن و قابل اسوه بودن خارج كرده آن را به يك امر خصوصى تبديل كرد.

2.به جاى آنكه با برجسته كردن عنصر امر به معروف و نهى از منكر،

گناه زدايى كند آن را زمينه‏ اى براى گنه‏كار سازى در آورده كه هر گناهى را توجيه مى‏كند.

برگرفته از کتاب “پیام های عاشورا و خطر تحریف"،نوشته ی شهید مطهری